Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πειράματα γενετικής Josef Mengele (1943 – 1945)


Τον καιρό του 2ου παγκοσμίου πολέμου ο Γερμανός στρατηγός και γιατρός Josef Mengele, υπήρξε επικεφαλής μονάδας πειραμάτων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Auschwitz και εκεί είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει μια σειρά από φρικιαστικά πειράματα γενετικής σε γυναίκες και παιδιά. Ο μεγαλύτερος στόχος του Mengele, ήταν να ανακαλύψει διάφορους τρόπους μετατροπής DNA, ούτως ώστε να μπορεί να εξασφαλίσει τη διατήρηση της «Άριας Φυλής». Τα πειράματα γεννητικότητας που πραγματοποίησε ο Mengele είχαν ως σκοπό την μελέτη της κληρονομικότητας υπήρχε ιδιαίτερη αδυναμία στα ζευγάρια διδύμων, καθώς ήθελε να βρει έναν τρόπο αύξησης των πιθανοτήτων γέννησης διδύμων.



Μερικά από τα τεστ που έκανε ο Mengele και η ομάδα του σε ζευγάρια διδύμων ήταν:  ακρωτηριασμούς του ενός διδύμου, μόλυνση ενός διδύμου με τύφος ή άλλες ασθένειες, και μεταγγίσεις αίματος από το ένα δίδυμο στο άλλο. Πολλά από τα δίδυμα πέθαιναν κατά τη διαδικασία των πειραμάτων, και έτσι ο Mengele και η ομάδα του θανάτωναν το ζωντανό με ένεσε χλωροφορμίου.






Άλλου είδους πειράματα που πραγματοποιήθηκαν ήταν οι ενέσεις διαφόρων χημικών στα μάτια ζωντανών ανθρώπων με σκοπό τη μελέτη αλλαγής χρώματος ματιών. Ο Mengele ήθελε να βρεί τρόπους παρέμβασης στη γενετική, ούτως ώστε να μπορεί να μεταβάλλει το DNA των ανθρώπων και να δημιουργήσει τεχνητά χαρακτηριστικά Άριας φυλής, όπως μπλε μάτια και ξανθά μαλλιά.



Τα φρικιαστικά πειράματα του Mengele έμειναν ατιμώρητα, καθώς ο ίδιος δραπέτευσε με πλαστά έγγραφα στη Λατινική Αμερική, όπου και πέθανε το 1979 από ανακοπή καρδιάς ενώ κολυμπούσε.




Σχόλια

  1. Πραγματικά φρικιαστικά τα όσα έγιναν κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Αδύνατο να πιστέψει ο ανθρώπινος νους ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να «εκτελέσει» όλα αυτά τα φρικιαστικά πειράματα για την δημιουργία μιας «Άριας Φυλής». Ο άνθρωπος πρέπει να αποδέχεται την εμφάνιση και τη διαφορετικότητα του άλλου, δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι με τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο το οποίο περιγράφει τα φρικιαστικά εγκλήματα τα οποία διαπράχτηκαν στο στρατόπεδο αυτό το οποίο επισκέφτηκα. Εκεί μπορείς να δεις τόνους από μαλλιά ,προσωπικά αντικείμενα από άτομα που θανατώθηκαν, ότι πιο συγκλονιστικό μπορεί να αντικρίσει κάποιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πείραμα επιλεκτικής προσοχής «Αόρατου Γορίλα» Daniel Simons και Christopher Chabris (1999)

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1999 και σκοπός του ήταν η μελέτη της αποκλειστικότητας της προσοχής των ατόμων και κατά πόσο μπορεί να αντιληφθούν ασθενέστερα ερεθίσματα όταν είναι προσηλωμένοι σε μετρήσεις. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ένα βίντεο και να μετρήσουν πόσες πάσες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ατόμων με άσπρη φανέλα. Το βίντεο κινείται με μέτριο ρυθμό και η μέτρηση των πασών είναι ένα σχετικά εύκολο έργο. Αυτό που οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να διαπιστώσουν κατά τη μέτρησή τους είναι ότι στη μέση του βίντεο ένας άντρας με κοστούμι γορίλα διασταύρωσε το γήπεδο και στάθηκε στο κέντρο πριν φύγει. Το πείραμα διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είδαν το γορίλα καθόλου, αποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι συχνά υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να κάνουν αποτελεσματικές πολλαπλές εργασίες  « Multitasking ». Αυτό που θέλει να αποδείξει το πείραμα είναι ότι όταν οι άνθρωποι καλούνται να εστιάσουν σε μια διεργασί

Πείραμα ρατσισμού: Η διαίρεση της τάξης Jane Elliott: Iowa (1968)

Το διάσημο πείραμα της Jane Elliott ήταν εμπνευσμένο από τη δολοφονία του Martin Luther King Jr . και τη ζωή του. H Elliott ανέπτυξε μια άσκηση για μαθητές 3 ης δημοτικού, η οποία είχε ως σκοπό να βοηθήσει τους άσπρους μαθητές να κατανοήσουν τις επιπτώσεις του ρατσισμού και των προκαταλήψεων. Η Elliott διένειμε την τάξη της σε δύο ξεχωριστές ομάδες: φοιτητές με μπλε μάτια και μαθητές με καφέ μάτια. Την πρώτη ημέρα, χαρακτήρισε την μπλε-μάτια ομάδα ως ανώτερη ομάδα και τους είπε ότι είχαν επιπλέον προνόμια, αφήνοντας τα καστανόχρωμα παιδιά να εκπροσωπούν τη μειονοτική ομάδα. Αποθάρρυνε τις ομάδες να αλληλεπιδρούν και να ξεχωρίζουν μεμονωμένους μαθητές για να τονίσουν τα αρνητικά χαρακτηριστικά των παιδιών της μειονοτικής ομάδας. Αυτό που έδειξε αυτή η άσκηση ήταν ότι η συμπεριφορά των παιδιών άλλαξε σχεδόν στιγμιαία. Η ομάδα των μαθητών με μπλε μάτια αύξησαν την μαθητική τους απόδοση και μάλιστα άρχισαν να εκφοβίζουν τους καστανόχρωμους συμμαθητές τους. Τα μέλη της ομάδ

Ο μαγικός αριθμός 7, George A. Miller, (1956)

Το πείραμα του μαγικού αριθμού 7 δημοσιεύτηκε το 1956 από τον γνωστικό ψυχολόγο George Α. Miller του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Princeton στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Review. Στο άρθρο   του ο Miller , συζήτησε την συνύπαρξη μεταξύ των ορίων της μονοδιάστατης απόλυτης κρίσης και των ορίων της βραχυπρόθεσμης μνήμης.  Σε μονοδιάστατες διεργασίες απόλυτης κρίσης, παρουσιάζονται στο άτομο αριθμός ερεθισμάτων τα οποία διαφέρουν σε μια διάσταση (π.χ. 10 διαφορετικοί τόνοι οι οποίοι διαφέρουν μόνο ανά χρωματισμό φωνής), ο στόχος των συμμετεχόντων ήταν να ανακαλέσουν τους διαφορετικούς χρωματισμούς φωνής. Η απόδοση των υποψηφίων ήταν σχεδόν τέλεια μέχρι και στα 6 ερεθίσματα, αλλά πέφτει απότομα όσο ανεβαίνουν τα ερεθίσματα μετά τα 7. Αυτό σημαίνει ότι η μέγιστη απόδοση ενός ανθρώπου στην απόλυτη μονοδιάστατη κρίση μπορεί να περιγραφεί και ως μνήμη με μέγιστη χωρητικότητα περίπου 2 έως 3 bits, με την ικανότητα διάκρισης μεταξύ τεσσάρων και οκτώ εναλλακτικές