Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πείραμα εξαρτημένης μάθησης – Ivan Pavlov (1890)


Το διάσημο πείραμα του Πάβλοβ (1890) εξετάζει την επίδραση ενός ουδέτερου ερεθίσματος (κουδούνισμα) σε ένα ανεξάρτητο ερέθισμα (φαγητό) και πως μπορεί να προκληθεί εξαρτημένη αντίδραση από το ένα ερέθισμα στο άλλο. Το πείραμα της εξαρτημένης μάθησης είναι ένα από τα διασημότερα ψυχολογικά πειράματα, που έφεραν σημαντικές αλλαγές στον τομέα της ψυχολογίας, της εκπαίδευσης και αργότερα της διαφήμισης. Για το έργο του ο Παβλοβ βραβεύτηκε με το νόμπελ φυσιολογίας και ιατρικής το 1904.  


Η διαδικασία του πειράματος ήταν η εξής: Ο Παβλόβ τάιζε τον σκύλο του παρατηρώντας την αντίδραση που είχε στο ερέθισμα του φαγητού. Συγκεκριμένα ο σκύλος λιγουρευόταν το φαγητό και του έτρεχαν τα σάλια. Στη συνέχεια ο Παβλόβ έκθεσε τον σκύλο σε ένα ουδέτερο ερέθισμα το οποίο είναι το κουδούνισμα, και παρατήρησε πως δεν υπήρχε καμία αντίδραση. Μετέπειτα ο Παβλόβ έκθετε τον σκύλο στο ερέθισμα του κουδουνίσματος, δίνοντας του φαγητό αμέσως μετά. Έτσι ο σκύλος προγραμματίστηκε στο να συνδέσει τον ήχο του κουδουνίσματος με το φαγητό. Τέλος ο Παβλόβ ηχούσε το κουδούνι χωρίς να δίνει φαγητό στο σκύλο, και παρατήρησε πως έτρεχαν τα σάλια του. Έτσι διαπίστωσε πως όταν συνδεθεί ένα ουδέτερο ερέθισμα με ένα ανεξάρτητο, μπορείς να συνδέσεις ψυχολογικά τα αισθήματα που διεγείρει το ανεξάρτητο ερέθισμα, στο ουδέτερο ερέθισμα.

Το πείραμα του Παβλόβ επέφερε μεγάλες αλλαγές στην ψυχολογία την μάθηση και τη διαφήμιση. Στη διαφήμιση χρησιμοποιούνται παρόμοιες τεχνικές με αυτή που χρησιμοποίησε ο Παβλόβ, συνδέοντας συναισθήματα με προιόντα ή υπηρεσίες. Ένα παράδειγμα είναι η πλειοψηφία των διαφημίσεων με διάσημους, όπου οι διαφημιστές θέλουν να συνδέσουν την αίγλη και τα συναισθήματα που διαγείρουν οι διάσημοι στο κοινό, με τα προιόντα ή υπηρεσίες που διαφημίζουν. Στην πιο κάτω διαφήμιση, οι διαφημιστές θέλουν να περάσουν τον αντρισμό και την αίγλη του διάσημου ηθοποιού και σύμβολο αντρισμού Brad Pitt στο άρωμα Chanel 5.


Σχόλια

  1. Συμφωνώ ότι είναι ένα πάρα πολύ διάσημο πείραμα και αρκετά ενδιαφέρον!Όντως,το χρησιμοποιούν στη διαφήμιση για να καταφέρουν να συνδέσουν τα συναισθήματα του καταναλωτή με τα προιόντα. Το έχουμε διδακτεί φέτος στο μάθημα Συμπεριφορά του καταναλωτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω κάνει το συγκεκριμένο μάθημα. Φαίνεται ενδιαφέρον και μπορεί να το πάρω του χρόνου :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο μαγικός αριθμός 7, George A. Miller, (1956)

Το πείραμα του μαγικού αριθμού 7 δημοσιεύτηκε το 1956 από τον γνωστικό ψυχολόγο George Α. Miller του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Princeton στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Review. Στο άρθρο   του ο Miller , συζήτησε την συνύπαρξη μεταξύ των ορίων της μονοδιάστατης απόλυτης κρίσης και των ορίων της βραχυπρόθεσμης μνήμης.  Σε μονοδιάστατες διεργασίες απόλυτης κρίσης, παρουσιάζονται στο άτομο αριθμός ερεθισμάτων τα οποία διαφέρουν σε μια διάσταση (π.χ. 10 διαφορετικοί τόνοι οι οποίοι διαφέρουν μόνο ανά χρωματισμό φωνής), ο στόχος των συμμετεχόντων ήταν να ανακαλέσουν τους διαφορετικούς χρωματισμούς φωνής. Η απόδοση των υποψηφίων ήταν σχεδόν τέλεια μέχρι και στα 6 ερεθίσματα, αλλά πέφτει απότομα όσο ανεβαίνουν τα ερεθίσματα μετά τα 7. Αυτό σημαίνει ότι η μέγιστη απόδοση ενός ανθρώπου στην απόλυτη μονοδιάστατη κρίση μπορεί να περιγραφεί και ως μνήμη με μέγιστη χωρητικότητα περίπου 2 έως 3 bits, με την ικανότητα διάκρισης μεταξύ τεσσάρων και οκτώ ενα...

Πείραμα φυλακής Stanford: Phillip Zimbardo (1971)

Ένα από τα πιο ευρέως διαδεδομένα πειράματα στον τομέα της ψυχολογίας είναι το πείραμα φυλακής του Stanford , στο οποίο ο καθηγητής ψυχολογίας Phillip Zimbardo αποφάσισε να μελετήσει την υπόθεση των ρόλων σε μια σκηνοθετημένη κατάσταση, αυτή της φυλακής, ούτως ώστε να μελετήσει κατά πόσο τα άτομα που έχουν αναλάβει έναν ρόλο (φύλακα ή φυλακισμένου) επηρεάζονται από το ρόλο τους και αλλάζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με τον ρόλο. Το Πείραμα των Φυλακών του Stanford σχεδιάστηκε για να μελετήσει τη συμπεριφορά των "φυσιολογικών" ατόμων όταν τους ανατέθηκε ρόλο φυλακισμένου ή φρουρού. Στα άτομα που κλήθηκαν να συμμετέχουν ανατέθηκαν ρόλοι "φύλακα" ή "κρατούμενου" και ο Zimbardo έπαιξε το ρόλο του φύλακα. Το υπόγειο του κτιρίου της σχολής ψυχολογίας του Stanford μετατράπηκε σε φυλακή και δόθηκε μεγάλη προσοχή ώστε να φαίνεται και να δίνει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική αίσθηση. Το πείραμα θα έτρεχε κανονικά για δύο εβδομάδες. Οι φύλακες είχαν ...

Πείραμα επιλεκτικής προσοχής «Αόρατου Γορίλα» Daniel Simons και Christopher Chabris (1999)

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1999 και σκοπός του ήταν η μελέτη της αποκλειστικότητας της προσοχής των ατόμων και κατά πόσο μπορεί να αντιληφθούν ασθενέστερα ερεθίσματα όταν είναι προσηλωμένοι σε μετρήσεις. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ένα βίντεο και να μετρήσουν πόσες πάσες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ατόμων με άσπρη φανέλα. Το βίντεο κινείται με μέτριο ρυθμό και η μέτρηση των πασών είναι ένα σχετικά εύκολο έργο. Αυτό που οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να διαπιστώσουν κατά τη μέτρησή τους είναι ότι στη μέση του βίντεο ένας άντρας με κοστούμι γορίλα διασταύρωσε το γήπεδο και στάθηκε στο κέντρο πριν φύγει. Το πείραμα διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είδαν το γορίλα καθόλου, αποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι συχνά υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να κάνουν αποτελεσματικές πολλαπλές εργασίες  « Multitasking ». Αυτό που θέλει να αποδείξει το πείραμα είναι ότι όταν οι άνθρωποι καλούνται να εστιάσουν σε μια διερ...