Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Hawthorne Effect - Henry Landsberger (1955)


Το γνωστό αυτό πείραμα επιδιώκει να μελετήσει κατά πόσο τα άτομα αλλάζουν τη συμπεριφορά τους απλώς επειδή μελετούνται ή παρακολουθούνται. Ο Landsberger χρησιμοποίησε δεδομένα από πειράματα που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1924 και 1932, από τον Elton Mayo, στην εταιρεία Hawthorne Works κοντά στο Σικάγο.
Η εταιρεία Hawthorne Works είχε αναθέσει μελέτες για να αξιολογήσει εάν το επίπεδο φωτισμού μέσα σε ένα κτίριο επηρέαζε την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Αυτό που διαπίστωσε η Mayo ήταν ότι το επίπεδο φωτισμού δεν επηρέαζε την παραγωγικότητα, καθώς οι εργαζόμενοι αύξησαν την παραγωγή τους όταν η ποσότητα του φωτός μεταπηδούσε από χαμηλό επίπεδο σε υψηλό επίπεδο ή αντίστροφα.

Οι ερευνητές παρατήρησαν την τάση αύξησης αποτελεσματικότητας των εργαζομένων όταν μεταβαλλόταν οποιαδήποτε μεταβλητή. Η μελέτη έδειξε ότι η παραγωγή άλλαξε απλά επειδή οι εργαζόμενοι είχαν επίγνωση ότι ήταν υπό παρακολούθηση. Το συμπέρασμα ήταν ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονταν ότι παρακολουθούνται κάθε φορά που άλλαζε το επίπεδο φωτισμού και ως εκ τούτου αύξαναν την παραγωγικότητα τους. Ο παράγοντας που υπαγόρευε την αυξημένη παραγωγικότητα ήταν η αίσθηση παρακολούθησης και όχι τα μεταβαλλόμενα επίπεδα φωτισμού ή οποιονδήποτε από τους άλλους παράγοντες που εξετάστηκαν. Το φαινόμενο Hawthorne έχει γίνει μια από τις γνωστές αιτίες μεταβολής ανθρώπινης συμπεριφοράς σε πειράματα και μπορεί να επηρεάσει το σχεδιασμό οποιουδήποτε πειράματος στην ψυχολογία και κοινωνιολογία.



Σχόλια

  1. Αρκετά ενδιαφέρον το πείραμα που έχεις περιγράψει, καθώς η παραγωγικότητα και η αποδοτικότητα των εργαζομένων αυξανόταν, όταν ένιωθαν πως παρακολουθούνταν από άλλα άτομα. Αυτή η συμπεριφορά των εθελοντών του πειράματος, πολύ πιθανόν να ισχύει και στην πραγματικότητα. Δηλαδή, όταν νιώθουν οι άνθρωποι ότι η εργασία ή οποιαδήποτε άλλο έργο που εκτελούν παρακολουθείται από άλλα άτομα, ειδικά από άτομα που έχουν εποπτικό ρόλο, η απόδοση και η παραγωγικότητα τους αυξάνεται. Δεν σου κρύβω πως έχω βρεθεί και εγώ σε παρόμοια θέση με αυτούς τους εθελοντές, όταν έπρεπε να συνεργαστώ με άγνωστα άτομα για την υλοποίηση μιας εργασίας. Ένιωθα δηλαδή πως πρέπει να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό και να αποδείξω τις ικανότητες μου στα άτομα αυτά, που περίμεναν να δουν το δικό μου κομμάτι προσφοράς στη συγκεκριμένη εργασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πείραμα επιλεκτικής προσοχής «Αόρατου Γορίλα» Daniel Simons και Christopher Chabris (1999)

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1999 και σκοπός του ήταν η μελέτη της αποκλειστικότητας της προσοχής των ατόμων και κατά πόσο μπορεί να αντιληφθούν ασθενέστερα ερεθίσματα όταν είναι προσηλωμένοι σε μετρήσεις. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ένα βίντεο και να μετρήσουν πόσες πάσες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ατόμων με άσπρη φανέλα. Το βίντεο κινείται με μέτριο ρυθμό και η μέτρηση των πασών είναι ένα σχετικά εύκολο έργο. Αυτό που οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να διαπιστώσουν κατά τη μέτρησή τους είναι ότι στη μέση του βίντεο ένας άντρας με κοστούμι γορίλα διασταύρωσε το γήπεδο και στάθηκε στο κέντρο πριν φύγει. Το πείραμα διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είδαν το γορίλα καθόλου, αποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι συχνά υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να κάνουν αποτελεσματικές πολλαπλές εργασίες  « Multitasking ». Αυτό που θέλει να αποδείξει το πείραμα είναι ότι όταν οι άνθρωποι καλούνται να εστιάσουν σε μια διερ...

Ο μαγικός αριθμός 7, George A. Miller, (1956)

Το πείραμα του μαγικού αριθμού 7 δημοσιεύτηκε το 1956 από τον γνωστικό ψυχολόγο George Α. Miller του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Princeton στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Review. Στο άρθρο   του ο Miller , συζήτησε την συνύπαρξη μεταξύ των ορίων της μονοδιάστατης απόλυτης κρίσης και των ορίων της βραχυπρόθεσμης μνήμης.  Σε μονοδιάστατες διεργασίες απόλυτης κρίσης, παρουσιάζονται στο άτομο αριθμός ερεθισμάτων τα οποία διαφέρουν σε μια διάσταση (π.χ. 10 διαφορετικοί τόνοι οι οποίοι διαφέρουν μόνο ανά χρωματισμό φωνής), ο στόχος των συμμετεχόντων ήταν να ανακαλέσουν τους διαφορετικούς χρωματισμούς φωνής. Η απόδοση των υποψηφίων ήταν σχεδόν τέλεια μέχρι και στα 6 ερεθίσματα, αλλά πέφτει απότομα όσο ανεβαίνουν τα ερεθίσματα μετά τα 7. Αυτό σημαίνει ότι η μέγιστη απόδοση ενός ανθρώπου στην απόλυτη μονοδιάστατη κρίση μπορεί να περιγραφεί και ως μνήμη με μέγιστη χωρητικότητα περίπου 2 έως 3 bits, με την ικανότητα διάκρισης μεταξύ τεσσάρων και οκτώ ενα...

Πείραμα ρατσισμού: Η διαίρεση της τάξης Jane Elliott: Iowa (1968)

Το διάσημο πείραμα της Jane Elliott ήταν εμπνευσμένο από τη δολοφονία του Martin Luther King Jr . και τη ζωή του. H Elliott ανέπτυξε μια άσκηση για μαθητές 3 ης δημοτικού, η οποία είχε ως σκοπό να βοηθήσει τους άσπρους μαθητές να κατανοήσουν τις επιπτώσεις του ρατσισμού και των προκαταλήψεων. Η Elliott διένειμε την τάξη της σε δύο ξεχωριστές ομάδες: φοιτητές με μπλε μάτια και μαθητές με καφέ μάτια. Την πρώτη ημέρα, χαρακτήρισε την μπλε-μάτια ομάδα ως ανώτερη ομάδα και τους είπε ότι είχαν επιπλέον προνόμια, αφήνοντας τα καστανόχρωμα παιδιά να εκπροσωπούν τη μειονοτική ομάδα. Αποθάρρυνε τις ομάδες να αλληλεπιδρούν και να ξεχωρίζουν μεμονωμένους μαθητές για να τονίσουν τα αρνητικά χαρακτηριστικά των παιδιών της μειονοτικής ομάδας. Αυτό που έδειξε αυτή η άσκηση ήταν ότι η συμπεριφορά των παιδιών άλλαξε σχεδόν στιγμιαία. Η ομάδα των μαθητών με μπλε μάτια αύξησαν την μαθητική τους απόδοση και μάλιστα άρχισαν να εκφοβίζουν τους καστανόχρωμους συμμαθητές τους. Τα μέλη της ομάδ...