Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Hawthorne Effect - Henry Landsberger (1955)


Το γνωστό αυτό πείραμα επιδιώκει να μελετήσει κατά πόσο τα άτομα αλλάζουν τη συμπεριφορά τους απλώς επειδή μελετούνται ή παρακολουθούνται. Ο Landsberger χρησιμοποίησε δεδομένα από πειράματα που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1924 και 1932, από τον Elton Mayo, στην εταιρεία Hawthorne Works κοντά στο Σικάγο.
Η εταιρεία Hawthorne Works είχε αναθέσει μελέτες για να αξιολογήσει εάν το επίπεδο φωτισμού μέσα σε ένα κτίριο επηρέαζε την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Αυτό που διαπίστωσε η Mayo ήταν ότι το επίπεδο φωτισμού δεν επηρέαζε την παραγωγικότητα, καθώς οι εργαζόμενοι αύξησαν την παραγωγή τους όταν η ποσότητα του φωτός μεταπηδούσε από χαμηλό επίπεδο σε υψηλό επίπεδο ή αντίστροφα.

Οι ερευνητές παρατήρησαν την τάση αύξησης αποτελεσματικότητας των εργαζομένων όταν μεταβαλλόταν οποιαδήποτε μεταβλητή. Η μελέτη έδειξε ότι η παραγωγή άλλαξε απλά επειδή οι εργαζόμενοι είχαν επίγνωση ότι ήταν υπό παρακολούθηση. Το συμπέρασμα ήταν ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονταν ότι παρακολουθούνται κάθε φορά που άλλαζε το επίπεδο φωτισμού και ως εκ τούτου αύξαναν την παραγωγικότητα τους. Ο παράγοντας που υπαγόρευε την αυξημένη παραγωγικότητα ήταν η αίσθηση παρακολούθησης και όχι τα μεταβαλλόμενα επίπεδα φωτισμού ή οποιονδήποτε από τους άλλους παράγοντες που εξετάστηκαν. Το φαινόμενο Hawthorne έχει γίνει μια από τις γνωστές αιτίες μεταβολής ανθρώπινης συμπεριφοράς σε πειράματα και μπορεί να επηρεάσει το σχεδιασμό οποιουδήποτε πειράματος στην ψυχολογία και κοινωνιολογία.



Σχόλια

  1. Αρκετά ενδιαφέρον το πείραμα που έχεις περιγράψει, καθώς η παραγωγικότητα και η αποδοτικότητα των εργαζομένων αυξανόταν, όταν ένιωθαν πως παρακολουθούνταν από άλλα άτομα. Αυτή η συμπεριφορά των εθελοντών του πειράματος, πολύ πιθανόν να ισχύει και στην πραγματικότητα. Δηλαδή, όταν νιώθουν οι άνθρωποι ότι η εργασία ή οποιαδήποτε άλλο έργο που εκτελούν παρακολουθείται από άλλα άτομα, ειδικά από άτομα που έχουν εποπτικό ρόλο, η απόδοση και η παραγωγικότητα τους αυξάνεται. Δεν σου κρύβω πως έχω βρεθεί και εγώ σε παρόμοια θέση με αυτούς τους εθελοντές, όταν έπρεπε να συνεργαστώ με άγνωστα άτομα για την υλοποίηση μιας εργασίας. Ένιωθα δηλαδή πως πρέπει να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό και να αποδείξω τις ικανότητες μου στα άτομα αυτά, που περίμεναν να δουν το δικό μου κομμάτι προσφοράς στη συγκεκριμένη εργασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο μαγικός αριθμός 7, George A. Miller, (1956)

Το πείραμα του μαγικού αριθμού 7 δημοσιεύτηκε το 1956 από τον γνωστικό ψυχολόγο George Α. Miller του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Princeton στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Review. Στο άρθρο   του ο Miller , συζήτησε την συνύπαρξη μεταξύ των ορίων της μονοδιάστατης απόλυτης κρίσης και των ορίων της βραχυπρόθεσμης μνήμης.  Σε μονοδιάστατες διεργασίες απόλυτης κρίσης, παρουσιάζονται στο άτομο αριθμός ερεθισμάτων τα οποία διαφέρουν σε μια διάσταση (π.χ. 10 διαφορετικοί τόνοι οι οποίοι διαφέρουν μόνο ανά χρωματισμό φωνής), ο στόχος των συμμετεχόντων ήταν να ανακαλέσουν τους διαφορετικούς χρωματισμούς φωνής. Η απόδοση των υποψηφίων ήταν σχεδόν τέλεια μέχρι και στα 6 ερεθίσματα, αλλά πέφτει απότομα όσο ανεβαίνουν τα ερεθίσματα μετά τα 7. Αυτό σημαίνει ότι η μέγιστη απόδοση ενός ανθρώπου στην απόλυτη μονοδιάστατη κρίση μπορεί να περιγραφεί και ως μνήμη με μέγιστη χωρητικότητα περίπου 2 έως 3 bits, με την ικανότητα διάκρισης μεταξύ τεσσάρων και οκτώ ενα...

Πείραμα φυλακής Stanford: Phillip Zimbardo (1971)

Ένα από τα πιο ευρέως διαδεδομένα πειράματα στον τομέα της ψυχολογίας είναι το πείραμα φυλακής του Stanford , στο οποίο ο καθηγητής ψυχολογίας Phillip Zimbardo αποφάσισε να μελετήσει την υπόθεση των ρόλων σε μια σκηνοθετημένη κατάσταση, αυτή της φυλακής, ούτως ώστε να μελετήσει κατά πόσο τα άτομα που έχουν αναλάβει έναν ρόλο (φύλακα ή φυλακισμένου) επηρεάζονται από το ρόλο τους και αλλάζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με τον ρόλο. Το Πείραμα των Φυλακών του Stanford σχεδιάστηκε για να μελετήσει τη συμπεριφορά των "φυσιολογικών" ατόμων όταν τους ανατέθηκε ρόλο φυλακισμένου ή φρουρού. Στα άτομα που κλήθηκαν να συμμετέχουν ανατέθηκαν ρόλοι "φύλακα" ή "κρατούμενου" και ο Zimbardo έπαιξε το ρόλο του φύλακα. Το υπόγειο του κτιρίου της σχολής ψυχολογίας του Stanford μετατράπηκε σε φυλακή και δόθηκε μεγάλη προσοχή ώστε να φαίνεται και να δίνει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική αίσθηση. Το πείραμα θα έτρεχε κανονικά για δύο εβδομάδες. Οι φύλακες είχαν ...

Πείραμα επιλεκτικής προσοχής «Αόρατου Γορίλα» Daniel Simons και Christopher Chabris (1999)

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1999 και σκοπός του ήταν η μελέτη της αποκλειστικότητας της προσοχής των ατόμων και κατά πόσο μπορεί να αντιληφθούν ασθενέστερα ερεθίσματα όταν είναι προσηλωμένοι σε μετρήσεις. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ένα βίντεο και να μετρήσουν πόσες πάσες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ατόμων με άσπρη φανέλα. Το βίντεο κινείται με μέτριο ρυθμό και η μέτρηση των πασών είναι ένα σχετικά εύκολο έργο. Αυτό που οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να διαπιστώσουν κατά τη μέτρησή τους είναι ότι στη μέση του βίντεο ένας άντρας με κοστούμι γορίλα διασταύρωσε το γήπεδο και στάθηκε στο κέντρο πριν φύγει. Το πείραμα διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είδαν το γορίλα καθόλου, αποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι συχνά υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να κάνουν αποτελεσματικές πολλαπλές εργασίες  « Multitasking ». Αυτό που θέλει να αποδείξει το πείραμα είναι ότι όταν οι άνθρωποι καλούνται να εστιάσουν σε μια διερ...